اسلامی، باقر: دوم فروردین ۱۳۴۰، در روستای حاج آرش از توابع شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش شاه علی و مادرش محبوبه نام داشت. تا سوم ابتدایی درس خواند. جوشکار بود. سال ۱۳۶۱ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شد. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. سیزدهم اردیبهشت ۱۳۶۶، در اهواز غرق و شهید شد. مدفن او در مزار پایین شهرستان زادگاهش واقع است.
وصیتنامه:
خدایا! به من ایمانى عطا کن که همیشه حضور تو را در قلبم احساس کنم. معبودم! مرا بر نفسم وامگذار و خودت را در دلم جاى ده مرا از مادیات دنیا دور بدار و گناهانم را ببخش و بیامرز و به پدر و مادرم شفاعت کامل عنایت فرما ایزدا! در حالى که قلبم مملو از گناه است با دل و قلبى شکسته به تو روى مى آورم و مى خواهم بر گناهانم {قلم} عفو کشى. خدایا! اگر مرگ من خدمت به اسلام است، مرا بمیران و اگر حیاتم به منفعت اسلام است، مرا زنده نگهدار (آمین یا رب العالمین).
ولى امیدوارم پدر و مادرم مراببخشند. همچنین مشهدى محمد اسلامى ـ برادر عزیزم ـ زحمت مرا خیلى خیلى کشیده است، امیدوارم مرا ببخشد و حلالم کند. همچنین برادر عزیزم یوسف امیدوارم مرا ببخشد و حلالم کند و تمام فامیلمان مرا ببخشند و حلالم کنند. (ان شاءالله رب العالمین).
خاطره:
صبح که از خواب بیدار شدم همسرم را در خانه ندیده ام . بیرون رفته بود وقتی آمد . پرسیدم کجا بودی ؟ اول سلام داد و به خانه سلام کرد
– خندیدم و گفتم : چرا به خانه سلام می کنی .
– گفت: اولا سلام دادن ثواب داره و سلامتی می یاره. دوم اینکه شاید فرشته ها در خانه باشند باید به آنها هم سلام کرد آنها هستند که جواب سلام ما را بدهند پس سلام کردن عیبی نداره . از آن به بعد من هم سلام می دهم.
ثبت دیدگاه