ازدواج امام علی و حضرت زهرا، الگویی بی‌نظیر برای زندگی مشترک
در سالروز ازدواج آسمانی امیرالمؤمنین علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)، نگاهی داریم به خاطره‌ای ناب از ازدواج عاشقانه سردار شهید اکبر منصوری که الهام‌گرفته از همان سبک زندگی ساده، معنوی و هدفمند بود.
ازدواج امام علی و حضرت زهرا، الگویی بی‌بدیل از سادگی، اخلاص و معنویت در زندگی مشترک است. این پیوند آسمانی نه تنها الگویی برای مؤمنان در تمام دوران‌هاست، بلکه نشان‌دهنده جایگاه معنوی خانواده در نگاه اسلام است. پیامبر اکرم (ص) درباره این ازدواج فرمودند: «اگر علی نبود، برای فاطمه همتایی نبود.» این جمله، عمق هماهنگی روحی و معنوی این زوج الهی را نشان می‌دهد.
در شرایطی که مهریه‌ی حضرت زهرا (س) زرهی ساده بود و زندگی مشترک‌شان در خانه‌ای محقر اما پر از عشق و تقوا آغاز شد، الگویی ناب برای ازدواج‌های ساده، اما پربار ارائه دادند؛ الگویی که در زندگی برخی از شهدای گران‌قدر ما تبلور پیدا کرد. یکی از این نمونه‌ها، سردار شهید اکبر منصوری از شهر زنجان است. زندگی مشترک کوتاه، اما عاشقانه او و همسرش، برگرفته از همان الگوی مقدس بود.
روایت همسر شهید اکبر منصوری از روزهای آشنایی و ازدواج:
زمان آشنایی من با شهید منصوری به شهریور سال ۱۳۶۰ بازمی‌گردد؛ وقتی که شهید احمد یوسفی، که مستأجر خانه‌ی برادرم بود، واسطه‌ی این آشنایی شد. ابتدا قرار شد عکسی از شهید به من نشان دهند، که وقتی دیدم، قبول کردم بیشتر با او آشنا شوم.
شهید اکبر منصوری اغلب روزه‌دار بود. او بر نماز اول وقت بسیار تأکید می‌کرد و دعای همیشگی‌اش برای سلامتی امام خمینی (ره) و فرج امام زمان (عج) بود. روزی که قرار شد برای اولین‌بار آشنا شویم، برادرم پیش از من با شهید صحبت کرد. آن‌قدر مجذوب شخصیت و عقاید او شده بود که گفت: «اگر کسی راضی به این ازدواج نباشد، من خودم پشتیبانت هستم تا به ایشان برسی.»
با این حال خانواده‌ام در ابتدا مخالف بودند و گفتند بعد از ماه محرم تصمیم بگیریم. شهید منصوری در یکی از عملیات‌ها حضور داشت و بعد از بازگشت، بار دیگر موضوع ازدواج را مطرح کرد. باز هم پدرم مخالفت کرد، اما برادرم ایستاد و حمایت کرد. عقدمان را در مجلس شورای اسلامی خواندند و دو سه روز بعد هم عقد رسمی در دفترخانه انجام شد.
از زمان عقد تا اعزام شهید به جبهه، حدود سه ماه و نیم با هم زندگی کردیم. در آن زمان، اولین عروس و دامادی بودیم که آینه و شمعدان عروسی‌شان را بر مزار شهید گذاشتند. به‌جای تزیین حجله با گل، پارچه‌ی سیاهی کشیده شد، نشانه‌ای از پیوند عشق و ایثار.
شهید منصوری در وصیت‌نامه‌اش به ایثار خانواده‌ها برای پشتیبانی از جبهه اشاره کرده بود؛ اینکه چگونه برخی، حلقه‌ی ازدواج‌شان را فروختند تا مهمات تهیه کنند. من هم همان راه را رفتم و حلقه‌ی ازدواجم و طلاهایی که برایم خریده بود، به جبهه تقدیم کردم. او از جبهه با اشک یاد می‌کرد؛ آن‌قدر مشتاق بود که بارها اشک در چشمانش حلقه می‌زد.
پایان روایت، اما آغاز راه:
این خاطره، بازتاب همان نگاهی است که در ازدواج امام علی و حضرت زهرا (س) دیده می‌شود. ساده‌زیستی، عشق الهی، هدف‌داری و ایثار. ازدواجی که نه به تجمل، بلکه به معنا زنده است. اگر بخواهیم راه شهدا را ادامه دهیم، باید این سبک زندگی را بشناسیم و ترویج کنیم.
ثبت دیدگاه