وصیت نامه شهید ودود روغنی
در ابتدای سخن که آخرین سخنانم خواهد بود، سلامی را که از ته قلبم برمی خیزد، به پدر و مادرم و خواهر و برادر عزیزم تقدیم می کنم. بالاخره همه از خاکیم و به خاک بر می گردیم، چه بهتر که انسان مرگی را انتخاب کند که انتخابی آگاهانه و هدف دار است، نه اینکه مرگ، انسان را انتخاب کند و چشم نبسته به لذایذ این دنیا، به سرای آخرت برود.
به اهل خانه و تمام جامعه باید نکاتی را یادآور شوم:
اول اینکه، من به این راه و طریق، اگاهانه و نه از روی احساسات و اهداف دنیوی آمده ام. من به فرمان و فتوای رهبر بزرگ عزیزتر از جانم آمده ام. من برای جنگ با تمام استکبار، چه داخلی و چه خارجی، به جبهه آمده ام.
نکته دوم اینکه؛ من نمی گویم برایم گریه نکنید، چون دوری از عزیزان، سخت و متأثر کننده است. اگر برایم گریه کردید برای عدم استفاده از لذایذ این جهان گریه نکنید، چون لذت اطاعت از فرمان امام و بی تفاوت نبودن در برابر مسائل جامعه خیلی بیشتر از این لذایذ است.
و نکته دیگر: درخواستی است که از تمام آشنایان بخصوص از اهل خانه دارم: «هر مسئولیتی که در جامعه دارید، با خلوص نیت به این جامعه (که جوانهای زیادی برای برپایی آن شهید شده اند) خدمت کنید.
شما را به خون شهیدان قسم می دهم برای عدم رنجش روح من، درستی در کار پیشه کنید، که درستی بهترین طریق است. به شما بگویم وقتی خبر شهادت را شنیدید، کاری نکنید که موجب رنجش من و سرافکندگی شود. چون شاهد بودم شهیدی که خانواده اش قهرمانانه با شهادت فرزندشان برخورد کرده اند، باعث سرافرازی آن شهید شده اند و بر عکس.
مطلب دیگر به صراحت می گویم در هرجا و در هر مورد نگویید من شهید داده ام و فلان، و یا از شهادت من سوء استفاده شود.
و مطلبی دیگر: در مورد شهادت من و مجلس شهادت من، اگر کسی علیه انقلاب صحبت کند، به شدت با او برخورد شود.
مطلب دیگر جهت اطلاع شما میخواهم حالت روحی خود را در این هنگام بگویم، خدا شاهد است در این لحظات هیچ ناراحتی ندارم و بسیار خوشحال هستم. فقط از یک موضوع ناراحتم و می ترسم در نزد خدا نیتم مورد تردید قرار گیرد. البته در نزد خود حل کرده ام، چون من به خاطر فرمان امام آمده ام و از خدا خواسته بودم به وسیله ای خانواده ام را راضی کند، این وسیله آن بود. از تمام فامیل و دوستان خداحافظی می کنم و حلالیت می طلبم و از شما میخواهم که به امام دعا کنید چون واقعا از صمیم قلب امام را دوست دارم.»
وصیت نامه من درباره امور مالی:
در باب پس انداز بانک سپه با اجازه پدرم نصف آن را به جبهه و نصف دیگر را برایم احسان دهید. دوچرخه ام را بعد از تعمیر به هر که احتیاج دارد بدهید.
هرچه وسائل دارم اگر امکان دادن باشد به افراد محتاج بدهید. اگر نمی توانید آن را بفروشید و پول آن را احسان بدهید. چهار روز، روزه قضا و حدود یک ماه نماز قضا دارم که مسعود آن را برایم ادا کند. اگر نتوانست یک نفر مورد اطمینان را پیدا کنید که آن را انجام دهد.
والسلام ۶۵/۷/۱۶ ودود روغنی زنجانی
ثبت دیدگاه