شهید منوچهر عمید آبادی فرزند اسماعیل در تاریخ ۴۰/۹/۱۵ در روستای عمید آباد از توابع شهرستان ابهر در خانواده ای متدین و مذهبی از پدری مومن و زحمت کش و مادری سیده و متدین دیده به جهان گشود . مقطع ابتدایی را در دبستان دانش و مقطع راهنمایی را در مدرسه راهنمایی دانش در عمید آباد با موفقیت گذراند و دیپلم تجربی خود را از دبیرستان دکتر علی شریعتی ابهر اخذ نمود و سپس در سال ۱۳۶۰ در مرکز تربیت معلم شهید بهشتی زنجان در رشته آموزش ابتدایی مشغول به تحصیل شد و بعد از آن بعنوان آموزگار؛ تدریس خود را در روستاهای اردجین و چرگرآغاز کرد .
او در زادگاه خود علاوه بر تدریس مدتی هم مدیریت مدرسه راهنمایی دانش را عهده دار بود و در زمان مدیریتش فعالیتهای بسیار چشمگیر در تعمیر و تکمیل مدرسه داشت ؛ دبیرستانی هم با تلاش شبانه روزی او و شهید علی سرداری و با همکاری اهالی و اداره آموزش و پرورش احداث گردید که اینک نام آن شهید عزیز را بر خود دارد . علاوه بر فعالیت های آموزشی و تربیتی در فعالیتهای مذهبی و دایر کردن محافل مذهبی در مساجد و فعال نمودن انجمن اسلامی جوانان بسیار کوشا و خستگی ناپذیر بود و علاقه شدیدی به هیئت های مذهبی و قرآنی داشت .
متین ، باوقار ، آرام ، متفکر و ساکت بود ، غیبت و بدگویی کسی را نمیکرد و در برخورد اجتماعی بسیار باادب و خوشرو بود . شهید پس از چند سال تلاش خالصانه در سنگر تعلیم و تربیت به این نتیجه رسید که وظیفه اش را در پشت جبهه انجام داده ووقت آن است که به نبردی بی امان با دشمن غدار در جبهه های جنگ بپردازد ، او در سال ۱۳۶۴ داوطلبانه عازم جبهه شد و سرانجام درتاریخ ۲۳/۱۱/۱۳۶۴ در عملیات والفجر ۸ در فاو بدرجه رفیع شهادت نائل آمد و روح ملکوتی اش به اعلا علیین پیوست . پیکر مطهر این شهید بعد از تشییع در گلزار شهدای روستای عمید آباد به خاک سپرده شد.
وصیت نامه
بسم الله الرحمن الرحیم
و من یطع الله والرسول فاولئک مع الذین انعم الله علیهم عن النبین والصدیقین والشهدا والصالحین و حسن اولئک رفیقا سوره نساء آیه ۶۹
و آن کس که اطاعت کند مرا و پیغمبر را همانا آنان با کسانیند که خدا نعمت بدیشان داده است از پیغمبران و راستگویان و کشته شدگان راه خدا و شایستگان و چه نیکو رفیقانند.
با سلام درود به پیشگاه امام عصر (عج) و نایب برحقش، امام خمینى بت شکن زمان و با سلام درود به روان پاک شهداى انقلاب اسلامى بخصوص شهداى جنگ تحمیلى و با سلام درود به خانواده هاى شهدا که با دادن قربانی هاى خود درخت تنومند اسلام را آبیارى کردند، چند جمله اى را با عزیزان خود داشته باشم.
مدت یک سال و نیمى در خدمت برادران عزیز دانش آموز بودم و افتخار خدمت در حضورشان را داشتم و در این مدت چهره هاى نورانى شما نشاط و شادیم مى بخشیدند و انشاءالله بعد از این اعمال و نتیجه کارهاى شما روحم را شاد شادتر خواهند کرد. بارى عزیزانم این را باید برایتان بگویم که خدمت به شما را یک عبادت مى پنداشتم و این شغلى بود که از خداى خود خواسته بودم و او به من عنایت کرده بود.
تازه دیپلم گرفته بودم و در نمازها ودر دعاهایم از خدا شغلى را مى خواستم که بیشتر به مردم بتوانم، خدمت کنم و شغلى باشد، مسمرثمر و این دعایم مستجاب شد و شغل معلمى نصیبم گشت و هرگز دوست نداشتم در بانک بنشینم و یا در اطاقى باشم در پشت میز. دوست داشتم و دارم که با محصلاى خوب که صفاى قلب و دلشان هر انسانى را به سویشان مى کشاند، باشم. قلوبى که از هر گونه شرک بخلها و کینه مبرا و پاک است و چقدر سعادت که انسان بتواند این قلوب را که وصفش شد به سوى خدا بکشاند و جهت فدا به آنها بدهد و فلسفه آفرینش را برایشان مطرح نموده و قبول نمایند و ادامه بدهند. قدر خودتان را بدانید از این قلوب پاک خود استفاده بکنید نگذارید گرد و غبار غفلت جلو چشم دلتان را بگیرد و نور خدا در آن دل تجلى پیدا نکند خوش بحالتان که زمینه رشد و تکامل برایتان فراهم است.
حکومت وقت، رهبرى مسلمین همه و همه در جهت شکوفایى استعدادهاى شما قدم برمى دارند، از این موهبت الهى که به دستتان افتاده، نهایت استفاده را بکنید که یکى از کفران نعمتها نشناختن نعمت و ندانستن قدر و منزلت آنست. این انقلاب با خون هزاران شهید به ثمر رسیده و این چنین زمینه مساعدى براى شما فراهم آورده، از این فرصت و از این زمینه مساعد بهره بردارى نمایید و خودتان را رشد بدهید الان کشور ما به متخصص مومن احتیاج دارد و این متخصصان باید در کشور خودمان رشد پیدا کنند.
چه بهتر که از روستاییان پاکدل باشند. اصولا صفا و صمیمیت در روستاها بیشتر است. از این ویژگیهاى خودتان جهت بهروزى و سعادت خود استفاده کنید. برایتان غلط جا نیافتد که اسلام دین گریه و زارى و معلولى اینهاست، نه، نه، هرگز این چنین نیست.
هیچ مکتبى به اندازه اسلام به علم و دانش اهمیت قائل نشده وهیچ مکتبی به اندازه مکتب اسلام به انسان اهمیت نداده است تنها مکتبى که به ارزشهاى والاى انسانى علی توجه داشته و همه چیز را در جاى خودش بهتر دانسته، مکتب اسلام است. علل انحطاط مسلمین در چیز دیگرى است. آن وقتى که معلمین اروپایى خودشان را به شکل ابوعلى سیناها در مى آوردند، عمامه سر مى کردند و ابا به سر مى کردند، چرا آن زمان را به یاد نمى آورید. زمانى که اسلام دنیا را هدایت مى کرد، نمى اندیشید.
آن زمانى ما بدبخت شدیم که به احکام اسلامى بى توجهى کردیم و اسلام را فراموش کردیم و به خواب رفتیم. اگر حالا هم قدر و منزلت اسلام را ندانیم، بلائی که به سر آنها آورده اند به سر ما هم مى آورند. دشمنان اسلام مى خواهند، مایه روشنایى و آگاهى که همان اسلام باشد، از ما بگیرند. متوجه باشید که دشمن چه نقشه خطرناکى براى ما تدارک دیده، جبهه، خطراتش از مدرسه کمتر است.
خطر سخت است زیرا دشمن ناحیه ضربه پذیر انقلاب را مدرسه مى داند و از طریق اینکه مدارس ما را جاى شلوغى تبدیل کند که نه درس باشد، نه علم باشد، نه عفت باشد و نه اسلام باشد. این روالى که مدرسه ما داراست، باید بهتر شود و از نظر علمى و اخلاقى و عقیدتى، دانش آموزانى بار آورده شوند که بتوان روى آنها حساب کرد. اگر مدارس ما اصلاح شود، هیچ قدرتى انقلاب را تهدید
نخواهد کرد.
و توصیه من به شما دانش آموزان این است که خوب از امکانات مدرسه جهت رشد فکرى، عقلى، مذهبى استفاده کنید که مایه رشد را از کودکى باید در پیش گرفت و بدان عمل کرد. و آرزوى توفیق همگان را خواهانم.
مدیرشما منوچهر عمیدآبادی:امضا
۶۴/۱۱/۱۳
ثبت دیدگاه