تاریختولد :۰۲/۰۵/۱۳۴۴
تاریخ شهادت :۲۷/۰۴/۶۱
بهترین عبادت براى مسلمان وصیت است. مطابق حدیث شریف: ((کسى که بدون وصیت بمیرد، مثل مردگان زمان جاهلیت است)) بالخصوص در این {مقطع} از زمان آتش جنگ شعله ور است، لذا اینجانب ذبیح الله حسنى، فرزند محمد على، اهل میرجان، قریب هجده سال به پروردگار عالم که خالق تمام مخلوقات است، اقرار مى نمایم و به نبوت یکصد و بیست و چهار هزار پیغمبر و ولایت على (ع) با یازده نفر از اولاد پاک ایشان و شرایع دینى اسلام از کعبه تا قرآن و سایرین.
بعدا وصیت به پدر و مادر و عموها و عموزادگان و داییهایم و سایرین: آنچه محترم شمارنده آن اطاعت خداوند است، هیچ موجودى نیست. زندگیش از خداوند است. هیچ درى بر روى مخلوقات باز نیست، مگر در خدا باز است. دوستان خدا همیشه محترم اند. دنیا و زندگى چند روزه شما را نفریبد چون دنیا فریبنده است و جان را از دین و جهاد در راه خدا، زندگى همیشگى براى انسان فراهم سازد و هم تکرار مى نمایم، جان شما، جان دستورات رهبر بزرگوار، هر زمان ایشان حکم دفاع صادر نماید، با جان و دل قبول نمایید. مردن یک دفعه است، ولى کشته شدن در راه دین ارزش دارد.
به پدر و مادرم وصیت مى نمایم، اگر من شهید شدم، گریه بر جوان مرده بى اختیار است ولى بر على اکبر حسین (ع) گریه نمایند، مرا یاد نکنند. ما در مقابل جوانان کربلا کم ارزش هستیم و به پدرم وصیت مى نمایم از مادرم دلدارى نمایند و به عموهایم وصیت مى نمایم با پدرم همیشه یار مهربان باشید. امیدوارم ما در این جنگ پیروز باشیم و راه کربلا را باز کنیم و جوانان را به کربلا برسانیم و اگر شهید شدم، روحم با ارواح پاک شهداى کربلا باشد. دلم مى خواست، خیلى وصیت نمایم ولى آرام نمى گیرد. بر رزمندگان اسلام در مسجد دعا کنید و به امام دعا کنید. انشاءالله.
مقدارى پول خرد در جعبه من است، اگر زنده آمدم چه بهتر، اگر شهید شدم، آن را در راه من صدقه و احسان کنید.
(امضا) ذبیح الله حسنى ۶۱/۳/۲۷
ثبت دیدگاه