(بسم الله الرحمن الرحیم)
به نام خداوند در هم کوبنده فرعونیان و نمرودیان و خدایى که همیشه یاور مظلومان و دشمن ظالمان است. بنده جهانگیر رضایى، تاریخ تولد ۱۳۳۶، صادره از بلند پرچین.
برادران و خواهران!
هیچ کدام مرا وادار نکرده که خانه و کاشانه خویش را ترک نمایم و دیوانه وار رو به صحرا نمایم. این دیوانگى من اسلام است. چیز دیگرى نیست. این اسلام عزیز است، الان مى بینم یارى مى طلبد. من که کسى نیستم، دم از یارى اسلام بزنم ولى آن خداى بزرگ کریم است. امیدوارم مرا نیز یکى از سربازان امام زمان(عج الله تعالى فرجه الشریف) قرار دهد. اگر در این راه شهید شدم به سعادتى عظیم رسیده ام. این شهادت ها نعمت خداوندى است بر بنده خاصه اش زیرا که شهیدان زنده اند. درست شعارهاى آنان شعار باشعورى است. دلیل دارم بر این مطلب قرآن کریم مى فرماید: ((چنین فکر نکنید، آنهایى که در راه خدا کشته مى شوند، مرده اند ولى آنها زنده هستند و الا که شما شعور و ادراک ندارید)).بقره ۱۵۴
پس اى عزیزان!من این راه پیش گرفته ام. حیات چند روزه را با حیات جاویدان مورد بررسى قرار داده ام و حیات جاویدان را بر حیات چند روزه، ترجیح دادم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
(امضاء) جهانگیر رضایى
ثبت دیدگاه