سردار دل ها

باز مردی توی باران آمده
از دیار سربه داران آمده
کرده با خونش وضو درکربلا
سرکشیده تا ابد جام بلا
این سفیرغزه وشام ودمشق
سال ها تعلیم داده درس عشق
درخم ابروی اومحراب ها
چشم هایش غرق درسیلاب ها
مردخاکی از تبارحیدری
بر تنت پیراهن خاکستری
یوسفا پیراهنت آتش گرفت
شمع ما گشتی تنت آتش گرفت
آخ ای مالک علی رایادکن
باگلوی سوخته فریادکن
تابداند باز این کفتارها
پرشده ایران ازاین سردار ها
ای فدای غیرت ایرانی ات
عاشقم برلهجه کرمانی ات
سالها باشعله هاجنگیده ای
بازبردشمن چه خوابی دیده ای
جان من لشگربه راه انداختی؟
خوب با مهدی مهندس ساختی!
کربلا و مشهد و کرمان و قم
جرعه نوشان بلا گردان خُم
آخر ای سردار دل ها سوختی
عاشقی را بر همه آموختی
عاشقی ازکربلا آغاز شد
اصغر شش ماهه اش سرباز شد
گفت لبیک ای شه بی یارعشق
من فدای غربتت سردار عشق
مشت مولا پرشد ازخون لبش
داد اصغر را به دست زینبش
رد خون تا بردر مولا رسید
نوبت جانبازی زهرا رسید
دید غیر از او علی را یار نیست
خواب رفته ملتش بیدار نیست
دست تنها برعلی اش یارشد
دید چون خال لبش بیمار شد
ما همه بیمار آن خال لبیم
عاشق مولایمان چون زینبیم
با علی عهد شهادت بسته ایم
دیگر از این یاوه گویان خسته ایم

شاعر: بهمن جعفری