زندگینامه روحانی شهید حسین بیات
حسین بیات فرزند علی و گل آرا در سال ۱۳۴۶ در یکی از روستاهای اطراف شهرستان زنجان به نام آق بلاغ به دنیا آمد. پدرش کشاورز بود. حسین تحصیلات ابتدایی را در مدرسه روستای زادگاهش آغاز کرد و در همانجا نیز به پایان برد. حسین در حالیکه به درس خواندن مشغول بود، قرائت قرآن را نیز نزد شخصی به نام وهاب فراگرفت. در همین ایام بود که به عضویت حوزه علمیه درآمد و از سال ۱۳۴۲ به مدت ۲ سال در مسجد جامع زنجان معروف به مسجد سید مشغول آموختن دروس حوزوی شد. وی پس از چندی با ثبت نام در بسیج به عضویت این ارگان درآمد و پس از سپری کردن آموزشهای مقدماتی، نظامی راهی منطقه جنگی جنوب کشور شد. حسین در همین زمان بود که با خانم معصومه بیات ازدواج کرد و موقع رفتن از همه اقوام خداحافظی کرد. سرانجام در تاریخ ۲۶ دی ماه ۱۳۶۵ در منطقه ی عملیاتی شلمچه طی عملیات کربلای ۵ به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهرش را پس از تشییع در گلزار شهدای روستای آق بلاغ به خاک سپردند.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
وصیتنامه
بسمه تعالی
باسلام و درود به آقا امام زمان (ع) و باسلام و درود به رهبر عزیم الشان اسلام و با سلام و درود فراوان به شهدای کربلای ایران و سلام و درود به خانوادۀ شهدا و معلولین و مجروحین و مفقودین واسرای ایران و وصیّت نامه اینجانب حسین بیات آغاز می کنم.
اولا به خدمت پدر و مادر بزرگوارم سلام عرض می کنم و به خدمت برادر و خواهرهایم سلام عرض می کنم و امیدوارم سلام مرا قبول فرمائید و در ضمن از پدر و مادر خواهش دارم اوّل حقش را به من حلال کنند و دوم به خانوادۀ محترم خود سلام میرسانم و من به همۀ شما برادر ها و خواهر هایم تقاضا می کنم که اگر هرچه از من بدی و خوبی دیدید بخشید و امیدوارم همۀ شما صبر داشته باشید و از خواهرهایم می خواهم که بعد از من زینب گونه و فاطمه گونه زندگی کنند یعنی اوّل حفظ حجاب و دوم برادرهایم می خواهم اوّل صبر کنند و دوم پشتیبان اسلام باشند و پدر بزرگوارم باید افتخار بکند و هیچ گونه ناراحتی نداشته باشد و بگوید که ای خدا چنین فرزندی داشتم که این راه خدا و راه حق شهید شده است و مادرم هم چنین باید افتخار بکند و هیچ گونه ناراحتی نداشته باشند و بگوید که ای خدا من چنین فرزند داشتم که در راه مولا حسین رفت و خونش را متصل به خون فرزند حسین، علی اکبر کرده و پدر مادر بزرگوارم اگر من به یاد شما هر موقع افتادم مولا حسین و فرزندش علی اکبر و علی اصغر را یاد کنید و صبر داشته باشید و مرا در ده دفن کنید و در شهر مرا در قبرستان پایین پیش برادر زنم دفن کنید و به خدمت عموی مهربانم و به خدمت عمه های عزیزم و به خدمت داییم و بابایم و مادر بزرگم سلام میرسانم و به خدمت عمویم مصیب و زن عمویم رخشنده اوّل سلام میرسانم و دوّم هرچه بدی از من دیدید حلال کنید زیاد عرضی ندارم و عروسی برادرم اکبر مبارک باد و تبریک عرض می کنم.
والسلام
از همین ساعت به شما خداحافظی می کنم ولی این وصیت نامۀ من خودکار هم نمی نویسد
نویسنده حسین بیات(امضا)
۱/۱۰/۶۵
خاطره
در یک روز حسین به منزل آمد. من متوجه شدم که از پا زخمی شده است. گفتم چه شده است؟ گفت: نزدیک تر بیا. و پشت خود را به من نشان داد. من گفتم که چه اتفاقی افتاده است؟
حسین گفت که این زخم را به خاطر بسپار و مرا به وسیله ی این زخم شناسایی کن.
راوی مادر شهید
……………
یک روز در خواب دیدم که هواپیماهای نیروی بعثی عراق به روستای ما حمله می کنند. گفتم الان من رار می زنند. صدا آمد که ما تو را نخواهیم زد!!
ناگهان هواپیمای دشمن در نقطه ای سقوط کرد.
بعد از ۳ روز خبر شهادت حسین را به ما دادند.
و ما در همان جایی که هواپیما سقوط کرده بود، حسین را دفن کردیم.
راوی پدر شهید
…………..
حسین یک روز برای انجام دادن کار یکی از افراد روستا به صحرا رفته بود و برای او کار می کرد.
هنگام ظهر بود که حسین به منزل آمد و مقدار زیادی تره به منزل آورد.
من گفتم که خیلی تره چیده ای، از آن مقداری را به من بده!
حسین گفت: مادر اگر من برای خودمان کار می کردم می توانستم مقداری را به شما بدهم. ولی الان به او کار می کنم و ای ن حق هم برای اوست. ای نکار حرام است.!!
راوی مادر شهید
ثبت دیدگاه