در زمان عملیات بدر من به عنوان جانشین خدمات لشگر ۳۱ عاشورا مشغول به خدمت بودم قبل از عملیات در قسمت خدمات لشگر ۳۱ عاشورا قایق هایی طراحی و ساخته شده بود که به وسیله این قایق ها ماشین ها و ابزارهای مختلف را می توانستند از این طرف جزیره به طرف دیگر جزیره انتقال دهند.آماده شدن قایق ها همزمان به شروع عملیات بدر بود این قایق ها را به جزیره مجنون انتقال دادند. روز دوم یا سوم عملیات بود دقیقا خاطرم نیست ما یک دستگاه تویوتا وانت در اختیار داشتیم که بوسیله همین قایق ها را به قسمت غرب جزیره واقع در شرق دجله انتقال دادیم. قرار بود روز بعد مهمات را به خط مقدم انتقال دهیم.
صبح حدودا نیم ساعت به طلوع آفتاب مانده بودکه ما از یک جاده نظامی حرکت کردیم به مقر خودمان ناگهان دیدیم دو نفر در بالای جاده ایستاده اند به ما علامت می دادند که بایستیم، دلهره داشتیم زیرا (آن منطقه محل) دید مستقیم دشمن بود و آنجا را مستقیم با آتش می زدند وقتی ماشین را نگه داشتیم تا این دو نفر سوار شوند آنها با حوصله سوار شدند به آنها گفتم: آقا. این جا دید مستقیم دشمن است مرتب می کوبند زود باشید سریعتر. بالاخره سوار ماشین شدند و حرکت کردیم، بعد از حرکت کردن من برگشتم به عقب نگاه که ببینم چرا اینها حرفی نمی زنند با اینکه من سر آنها داد زدم وقتی به پشت سرم نگاه کردم دیدم که این دو نفر خوابیده اند. وقتی خوب به آنها خیره شدم دیدم یکی از آنها شهید باکری ست، نمی دانم آنها چقدر فعالیت کرده و بی خوابی کشیده بودند خواستم معذرت خواهی کنم که فهمیدم آنها اصلا حرفهای مرا نمی شنوند، بسیار شرمنده شدم.وقتی به تپه رسیدیم با خود گفتم با وضعیتی که اینها دارند حتما نصف روز یا تمام روز را می خوابند اما بعد از نیم ساعت دیدم که ایشان در بالای تپه هستند بسیار تعجب کردم چگونه ممکن است که در عرض یک دقیقه بخوابد و با استراحت کوتاه مجددا مشغول فعالیت شود.
به روایت رزمنده آقای قره قوشلو
ثبت دیدگاه