اسدی، عمران: دوم شهریور ۱۳۴۵، در روستای چلگان از توابع شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش فیاض و مادرش اقدس نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. شانزدهم اسفند ۱۳۶۲، در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش و عوارض ناشی از مصدومیت شیمیایی به شهادت رسید. مدفن او در مزار بالای شهرستان زادگاهش واقع است.
وصیتنامه:
در صورت شهید شدن من، از خداوند متعال خواستارم که پدر و مادر توفیق عطا نماید و در راه اسلام همیشه قدم بردارند و از امت حزب‌الله ایران مى‌خواهم تا آخرین قطره خون خود. پشتیبان ولایت فقیه باشند و گوش به فرمان اما م بزرگوارمان بوده و تا آخرین نفس با دشمنان اسلام جنگیده و تا زمانى که پرچم اسلام «لااله الاالله » را در جهان به اهتزاز درنیاورده‌اند از پاى ننشینند.
پدر و مادرم و عموهایم و داییهایم و برادرانم و عمه‌هایم و خاله‌هایم و کلا همه فامیلهایم در صورت شهادت افتخار بکنند و اصلا به دل ترس و غیره راه ندهند.
و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
خاطره:
من مادر شهید عمران اسدی میباشم، سرتا سر زندگی پسرم خاطره میباشد، وقتی پسرم کوچک بود یعنی در حدود شانزده ماهگی، دو سه نفر از آشنایان که با ما دشمنی می کردند خواستند با از بین بردن پسرم داغی بر دل خانواده ما بگذارند، و با پرتاب کردن سنگی که شیشه اتاقمان را شکست و وارد اتاق شد، و سر پسرم را که در آغوش مادربزرگش قرار داشت شکست ولی به یاری خداوند متعال، پسرم از این حادثه جان سالم به دربرد، منظورم این است که سرنوشت این بود که در کودکی نمیرد و به کمک خداوند متعال بزرگ شده و شربت شیرین شهادت را در هفده سالگی بنوشد، که به نظرم این بهترین خاطره از بین تمام خاطرات زندگی پسرم میباشد.
ثبت دیدگاه