انصاری، امیرهوشنگ: بیست وسوم مرداد ۱۳۴۴، در شهرستان ابهر به دنیا آمد. پدرش هدایت الله و مادرش عالیه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سال ۱۳۶۶ ازدواج کرد. هفتم اسفند ۱۳۶۶، با سمت فرمانده واحد اطلاعات – عملیات در حلبچه عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در روستای عمیدآباد از توابع زادگاهش واقع است.
وصیتنامه :
ای ملت دلاور امام را تنها نگذارید اوست که ظلمت شب را شکافت فریاد بر آورد و بتها را در هم شکست و ما را از بردگی شرق و غرب رهانید اسلام را که سالها زیر چکمه های طاغوتیان بود بیرون کشید و ندای الله اکبر بر آورد و دلهای خفته را بیدار کرد. اسلام و قرآن درزمان حساس و سرنوشت ساز قرار گرفته و تمام دنیا چشم بر ما دوخته اند باید دلاورانه سرنوشت را انتخاب کرد.
خاطره :
شهید امیر هوشنگ انصاری فرزندی نمونه بود، اخلاقی خوب داشت و دل رحم بود، او ابتدا سرباز بود اما بعد ها بخاطر اخلاق خوبش و کارش به استخدام سپاه درآمد.او میگفت که مادر جان خانواده ما لیاقت ندارد که شهید بدهد.آخرین روز که می خواستند به جبهه بروند به خانه آمد که ساکش را بردارد وسایلش را جمع کردیم و او رفت. به امام خمینی خیلی علاقه داشت، و علاقه اش از آن روزی که امام را زیارت کرده بود خیلی بیشتر شده بود و می گفت مادر جان وقتی امام را دیدم انگار تمام دنیا را به من داده اند، او لیاقتش همان شهادت بود ولاغیر. روحش شاد و یادش گرامی باد.
راوی: عالیه ندرلو(مادرشهید)
ثبت دیدگاه