زندگینامه سردار شهید مجتبی رهبری
مجتبی رهبری در اسفند ماه سال ۱۳۳۴ در شهر زنجان به دنیا آمد و دوره ابتدائی را در دبستان فرهنگ به پایان رسانید و دوره دبیرستان را در دبیرستان دکتر شریعتی خواند و بعد از اخذ دیپلم طبیعی در سال ۱۳۵۳ در دانش سرای راهنمائی کرمانشاه در رشته حرفه و فن مشغول به تحصیل شد و بعد از گرفتن فوق دیپلم به استان کردستان و به یکی از روستاهای شهرستان بیجار اعزام شد.از همان کودکی فردی مؤمن و معتقدی بود.
همیشه نماز و روزه و چشم پاک بودن او زبانزد اقوام و آشنایان بود. با انتشاراتی که در قم بود, مکاتباتی داشت. از جمله با مکتب الاسلام قم که جزواتی در مورد اصول دین از انتشارات راه حق که به صورت پرسش و پاسخ بود.
کلاً فردی کوشا بود ازهمان زمانی که در دبیرستان درس می خواند, به کلاس های پایین تر از خود درس می داد و شاگردانی را که بی بضاعت بودند. به طور رایگان تدریس خصوصی می کرد. به قرآن علاقه زیادی داشت و صبح ها بعد از نماز صبح با صدای خوش قرآن می خواند که اهل خانه به صدای قرآن و صوت او عادت کرده بودند. حتی روزی که ایشان به شهادت رسید. صبح همان روز مادرش صدای قرآن خواندن ایشان را در خواب شنیده بود, ولی وقتی از خواب بیدار شده بود، فهمیده بود که خواب بوده است. در هر کاری سررشته داشت و دوره های کار آموزی ماشین نویسی, رادیو ترانزیستوری, سیم کشی ساختمان و تعمیر کاری اتومبیل را از سازمان فنی و حرفه ای داشتند.دوره امدادگری را دیده بود و به مدت دو ماه هم در پادگان زنجان تعلیم امدادگری می دادند.
چنان که قبلاً گفته شد بعد از فارغ التحصیل شدن از دانش سرا به کردستان و به یکی از روستاهای بیجار به نام حسن آباد (یا سوکند) رفت. در آنجا به خاطر صحبت هایی که در سر کلاس کرده بود ایشان را به خسرو آباد تبعید کردند ولی ایشان از مبارزه دست نکشید و از هر فرصتی برای راهنمائی دانش آموزان و روشن کردن آن ها برای کمک به انقلاب استفاده می کرد.عوامل رژیم ایشان را به شهرستان بیجار آوردند تا تحت نظر داشته باشند دو سال در بیجار بودند که در جریان تظاهرات و راه پیمائی ها با سختی های زیاد به زنجان منتقل شد. در زنجان ایشان را به یک مدرسه نوبنیاد دخترانه دادند. با این که ایشان اصلاً راضی نبود در مدرسه دخترانه تدریس نماید ولی به خاطر موفقیت آن مدرسه اکثراً دانش آموزان مستضعف بودند به آن مدرسه رفت و آن چنان به کار خود علاقمند بود که وسایل آزمایشگاه آنجا را در مدت کوتاهی جزو بهترین و کامل ترین آزمایشگاه ها در مقطع راهنمائی کرد. با اینکه ۲۴ ساعت در آن مدرسه تدریس داشت کل هفته را در مدرسه حضور داشت و همه آزمایش ها را برای دانش آموزان انجام می داد.
رشته خودشان فنی حرفه ای بود ولی ریاضی-علوم -زبان – ادبیات هم تدریس می نمود. ایشان از اولین کسانی بودند که در انجمن اسلامی معلمان در اوایل انقلاب عضو شدند و در اوایل انقلاب در تمام رای گیری ها شرکت فعال داشت, و به روستاهای خیلی دور برای رای گیری می رفت, و در پایگاه بسیج مسجد از افراد فعال بشمار می رفت تا زمانی که جنگ شروع شد و ایشان از هر فرصتی برای رفتن به جبهه استفاده می کرد. و حتی اگر خانواده اصرار داشتند که مثلاً ایام عید است در خانه بمانند, ولی او به بهانه مسافرت با دوستان به جبهه می رفتند که بعد از شهادت ایشان از طریق همکاران متوجه این موضوع شدیم و اگر سالی هم در کنار خانواده بودند در لحظات تحویل سال به مزار شهداء می رفتند و اصرار داشتند که خانواده شهداء را تنها نگذارید. بیائید ما هم با آنها باشیم, ایشان بعد از پیروزی انقلاب به غیر از معلمی متصدی شغلهای زیر شدند.
۱- مسئول کودکان استثنائی
۲- کارشناس آموزش ابتدائی استان
شهید مجتبی رهبری فداکار و دلسوز بود. همان طور که در مراسم شهادت ایشان حجت الاسلام والمسلمین سید مجتبی موسوی رحمه ا… علیه فرموده بودند که مجتبی رهبری با هنر زنجان بود که از دست رفت. معلمی که در روز معلم مانند استادش مطهری به فیض شهادت نائل آمد. در مورخ ۶۳/۲/۱۲ در بانه کردستان از باده سرخ شهادت, به وصال معشوق حقیقی رسید.
جملاتی از دست خط شهید رهبری
عاشق از معشوق دست نمی کشد حتی به قیمت جانش هم باشد.
پس کسی هم که عاشق درس خواندن است. نباید از معشوق خود دست بکشد و شکست در عشق یعنی مرگ. پس هیچ عاشقی نباید شکست در خود راه دهد. پس تمام اوقات خود را صرف علم و دانش کردن و سیر نشدن از دانش اندوزی فقط عاشق می خواهد چون همیشه معشوق آغوش خود را باز کرده که عاشق را دریابد. خصوصاً در این زمان که کتاب به آسانی به دست می آید. ای معشوق من، من تو را درمی یابم و به آرزوی نهایی خود که رسیدن به روح توست خواهم رسید. اگر زمان به من اجازه دهد و عمرم را پرپر نکند.
ثبت دیدگاه