بی‌محابا نارنجک‌هایی از بالای معبر روی سرمان می‌ریخت

از میان گرد و خاک و دود انفجارها، سراجی‌وطن را دیدم. دیدن او در آن وضعیت دلگرمم می‌کرد. محجوب بود و بی‌ادعا. صداقتش را دوست داشتم. دانه‌های درشت عرق روی پیشانی‌اش نشسته بود. بارها طول کانال را به عقب و جلو دویده بود و نفس‌نفس می‌زد. به‌حساب من، نزدیک بیست‌بار طول کانال را دویده بود […]