پاسدار، حسین واره زمانه است و شرح دوباره پروانه؛ پروانه بی ادعایی که با طواف گرد شمع آزادگی، حریم و حرمت وطن را پاس می دارد. شما، هم شاگردی های مکتب علی اکبر و قاسم اید که در کتاب پارسی وطن، هم خانواده با لغات جانبازی و شهادتید. درخت وجودتان هماره سرفراز باد، ای سبزپوشان بهار ایمان!
روزتان، یادآور پرچم فتح ست که با پیراهن خونین حسین در کربلا برافراشته شد و امروز به شما رسید تا همیشه اولین داوطلب برای فرشته شدن و پریدن باشید. پاسدار، یعنی آن که در ناگهانی از حادثه، همواره لبیک گوی فرمان «حی علی خیرالعمل» است؛ زیرا در مسیر عشق، تنها عمل است که ایمان را گواهی می دهد.
ثبت دیدگاه