عبرت های عاشورا(بخش دوم)
این، یک عبرت عجیب در تاریخ است. آنجا که بزرگان می ترسند، آنجا که دشمن چهره بسیار خشنی را از خود نشان می دهد، آنجا که همه احساس می کنند اگر وارد میدان شوند میدان غریبانه ای آنها را در خود خواهد گرفت؛ آنجاست که جوهرها و باطن افراد شناخته می شود. در تمام دنیای اسلامی آن روز – که دنیای بزرگی بود و کشورهای اسلامی زیادی که امروز مستقل و جدا هستند، آن روز یک کشور بودند – با جمعیت بسیار زیاد، کسی که این تصمیم، عزم و جرأت را داشت که در مقابل دشمن بایستد، حسین بن علی علیهالسّلام بود. بدیهی بود که وقتی مثل امام حسینی حرکت و قیام کند، عدّه ای از مردم هم دور او را خواهند گرفت و گرفتند. اگر چه آنها هم، وقتی معلوم شد که کار چقدر سخت است و چقدر شدت عمل وجود دارد، یکی یکی از دور آن حضرت پراکنده شدند و از هزار و اندی آدمی که با امام حسین علیهالسّلام، از مکه به راه افتاده، یا در بین راه به حضرت پیوسته بودند، در شب عاشورا تعدا اندکی ماندند که با مجموع آنچه که روز عاشورا خودشان را به حضرت رساندند، هفتاد و دو نفر شدند!
بیانات رهبر انقلاب در سال ۱۳۷۱ (خطبه های نماز جمعه)
ادامه دارد…
ثبت دیدگاه