کوموله شهید عظیم رضایی قفس آبادی را به شهادت رساند

عظیم رضایی در سال ۱۳۳۶ در زنجان دیده به جهان گشود. دوران کودکی را در دامان پرمهرو محبت خانواده سپری کرد سپس دوران شیرین دبستان فرا رسید رضایی دوران ابتدایی و راهنمایی را در شهر زادگاهش به پایان رساند در این سال خانواده اش به تهران مهاجرت کردند، در تهران او دیگر به تحصیل ادامه نداد و در سال ۱۳۵۵ به ارتش پیوست.
رضایی از دوران نوجوانی واجبات و فرایض دینی خود را به جای آورد و خصوصاً برای برپایی نماز و امر به معروف و نهی از منکر و تشکیل مجالس عزاداری برای امام حسین (ع) همیشه پیشقدم بود و به مادر، خواهران و اطرافیان درباره نماز و حجاب سفارش می کرد.
او همواره سعی می کرد پدر ومادر را از خود راضی نگه دارد و از هیچ خدمتی برای آنان کوتاهی نکند اخلاق و رفتار شایسته و مهربانی او همیشه زبانزد همه بود.
خدمت در نیروی زمینی ارتش برای او با سربلندی و سرافرازی همراه بود و همیشه چون سربازی لایق و فداکار به مهین خدمت می کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و شروع غائله کردستان، رضایی از طرف لشکر ۲۱ حمزه سه بار به مناطق غرب کشور اعزام شد.
در آخرین بار در ۲۶ مهرماه سال ۵۸ دردرگیری با عناصر حزب منحله دموکرات و کومله در منطقه سردشت از ناحیه گردن مورد اصابت قرار گرفتن و مرغ جانش به ملکوت اعلی پرواز نمود و به درجه رفیع شهادت نائل گشت.
خواهران شهید در هنگام تشییع جنازه و دفن شهید حضور ملائک را حسن می¬کردند شهید چمران نیز در مراسم ختم آن شهید بزرگوار شهید چمران در مسجد لویزان سخنرانی مجلس را به عهده گرفت تا از رشادت و ایمان او برای بازماندگانش سخن بگوید.
مزار آن شهید رضایی در شهر ابهر و زنجان یادآور فداکار و استقامت او در جبهه¬های نبرد می¬شد سرباز من از جان گذشته که با شهادت خویش بار دیگر خون قیام را در رگهای اسلام به جوشش واداشت.