می‌خواهم در رثای شما، ای کبوتران خونین‌بال حرم امن، مرثیه‌ای بسرایم؛ اما کلام زمین‌گیر است و کبوتر شکسته‌بال دل من نیز آسمان را تنها در خیال می‌پرورد. کلام اسیر قفس ماهیات است و عقل اسیر دام کلام، و آنجا که شما بال کشیدید پر جبرائیل عقل می‌سوزد. آنجا جز نبی عشق را بار نمی‌دهند و جز او و اوصیایش، یعنی آنان که زمین نسبیت را به آسمان اطلاق پیوند می‌دهند، دیگر کیست که بتواند بر معرج انقطاع کامل پای نهد و چشم دلش به ضیاء نظر به غیب‌الغیوب ذات نور یابد و اینچنین، از سدره‌ی المنتهای اسما و صفات در گذرد و به معادن پنهان‌تر از پنهان عظمت اتصال یابد و روحش به ذات عزیز قدوس تعلیق پیدا کند؟ نه، تنها آن کس از عهده‌ی رثای شما، ای کبوتران خونین‌بالِ حرم امن، بر می‌آید که بتواند کلام را بر بال عشق بنشاند و به معراج برد. و اگر اینچنین است، بگذار آن یار غایب مرثیه‌خوان شما باشد که جز او هیچ تنابنده‌ای راه‌های آسمان را نمی‌شناسد.
چهل روز از بزرگ‌ترین فاجعه‌ی تاریخ، شکستن امنیت حرم امن، می‌گذرد. حسین بن علی(ع) مکه‌ی مکرمه را ترک گفت تا این حرمت محفوظ بماند و ماند تا امروز، که آنچه با شمشیر یزیدیان به انجام نرسید با تفنگ‌های آل سعود، این یزیدتر از یزیدیان، به انجام رسد. عقل زمین‌گیر ما از ادراک عظمت این هتک حرمت محروم است، اما آن نایب ولایت مطلقه فرمود که از این عظیم‌تر واقعه‌ای در تاریخ رُخ نداده است و زبان او زبان صدق است. حرمت حرم امن شکسته شد و خون خدا دامن اشقی الاشقیا، آل سعود، را گرفت و آنان را از اریکه‌ی دروغین قدرت به زیر کشید. قربانی مقبول افتاد و امت مسلمان ایران به امامت مظلومین و مستضعفین سراسر سیاره‌ی زمین برگزیده شد. در عرش اینچنین تقدیر شده است، اما این تقدیر چگونه در آینده به تحقق خواهد پیوست، خدا می‌داند.
امت حزب‌الله در سراسر جهان، اکنون خوب می‌دانند که ساحل نجات در کرانه‌ی دریای خون است و راهی جز مقاتله با دشمنان اسلام وجود ندارد. فاجعه‌ی خونین ششم ذی‌الحجه در مکه‌ی مکرمه نقاب منافقانه‌ی فریب را از چهره‌ی مدعیان دروغین اسلام بر انداخت و سرنوشت حکام حجاز با سرنوشت آمریکا پیوند خورد و یک بار دیگر خون پیروز شد. نخستین پیروزی خون در عاشورا به دست آمد و اسلام که حدوثی نبوی دارد بقایی حسینی یافت، یعنی که بقای اسلام با خون حسین بن علی(ع) و شیعیان حقیقی او محقق می‌گردد. جمعه‌ی خونین مکه عاشورایی مکرر است، قلبی است که خون حیات و قیام را در پیکر امت اسلام در سراسر سیاره‌ی زمین می‌دواند و ریشه‌ی ظلم و استکبار را بر می‌کند.
محکمه‌ی خون شهدا محکمه‌ی عدلی است که ما را در آن به محاکمه می‌کشند. وقتی بقای اسلام به این جنگ وابستگی یافته است، دیگر چه جای ماندن؟حب حسین(ع) سر‌الاسرار شهداست. فاین تذ‌هبون؟ اگر صراط مستقیم می‌جویی بیا؛ از این مستقیم‌تر راهی وجود ندارد: حب حسین.
ثبت دیدگاه