عاشیق ، خواننده، نوازنده، آهنگ‌ساز، داستان‌سرا، نقال و شاعر مردمی آذربایجان که در عروسی ها و مجالس جشن روستاییان و قهوه‌خانه‌ها ساز می‌زند و داستان های عاشقانه و رزمی فولکلوریک می‌خواند.
عاشیق ها روایتگران، خوانندگان و بداهه‌پردازانی ترک‌زبان ایرانی‌اند که با تسلط زیاد به ادبیات شفاهی و گونه‌های ادبی، در خلق روایت های متفاوت داستان های رزمی و عاشقانه، افسانه‌ها و نغمه‌ها مهارت دارند. عاشیق در آذربایجان هم‌ردیف و هم‌صنف بخشی (ه م) در میان ترکمنها، و عاشق در میان قشقایی ها و خراسان شمالی است
در فرهنگ های فارسی واژۀ عاشیق به چشم نمی‌خورد و آنچه در آنها وجود دارد، خود کلمۀ عاشق است. در فرهنگ آذربایجانی ـ فارسی، عاشیق این‌گونه تعـریف شده است: در آذربایجان، خوانندۀ مردمی را گویند که هم می‌خواند و هم می‌نوازد و هم می‌سراید.
از هنرهای عاشیق ها، منظومه‌گویی در جمع مردم است. عاشیق ها برای دستیابی به این هنر، سال ها نزد استادان که بیشتر پدران شان بوده‌اند، شاگردی می‌کنند و آزمون های دشواری را طی می‌کنند و به تمرین و ممارست می‌پردازند تا در جمع مردم منظومه‌گویی کنند. دانشجوی هنر عاشیقی باید در طرز داستان‌گویی و بیان گونه‌های شعری، فراگیری ساز، نوع ایفاگری، نوازندگی، صدای رسا، گرم‌کردن مجلس و مردم‌داری مهارت پیدا کند و سپس با تأیید استاد و دریافت مجوز به مقام عاشیقی برسد.
شهید ابوالفضل نوری دانشجو، هنرمند و پاسدار خوش ذوق و متفکر انقلابی بود. این صدای عاشیق خوانی متعلق به اوست که با صدای شیوا و روایت گری حماسه بزرگ دفاع مقدس و برای انتقال تاریخ شفاهی به مردم در سال ۱۳۶۰ اجرا کرده است.
عاشیق ، خواننده، نوازنده، آهنگ‌ساز، داستان‌سرا، نقال و شاعر مردمی آذربایجان که در عروسی ها و مجالس جشن روستاییان و قهوه‌خانه‌ها ساز می‌زند و داستان های عاشقانه و رزمی فولکلوریک می‌خواند. عاشیق ها روایتگران، خوانندگان و بداهه‌پردازانی ترک‌زبان ایرانی‌اند که با تسلط زیاد به ادبیات شفاهی و گونه‌های ادبی، در خلق روایت های متفاوت داستان […]
ثبت دیدگاه