ارفعی، رضا: بیستم مهر ۱۳۴۵، در شهرستان زنجان به دنیا آمد. پدرش یدالله و مادرش فرخنده نام داشت. دانش آموز سوم متوسطه بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. نوزدهم اردیبهشت ۱۳۶۱، در محور شلمچه- دارخوین بر اثر اصابت ترکش به شکم و دست، شهید شد. مدفن او در مزار پایین زادگاهش واقع است.
وصیتنامه:
تاکید میکنم دست از انقلاب و امام عزیز بر ندارید و همیشه در صحنه های انقلاب حضور داشته باشید. امام عزیز را مبادا تنها بگذارید و او را همچون پدر دوست داشته باشید. از انقلاب عزیز که ثمره خون هزاران شهید به خون خفته است پاسداری کنید و همیشه انقلابی باقی بمانید ، بدانید هر انقلابی بعد از پیروزی مشکلاتی را بدنبال خواهد داشت و به شما وصیت میکنم که در مقابل مشکلات و نارسائیها بردبار و چون کوه استوار باشید و هیچ موقع به دشمنان داخلی و خارجی فرصت هیچ تحرکی را ندهید و تنها تابع فرمایشات حضرت امام باشید و به گفته آن امام عزیز نگذارید این انقلاب بدست نا اهلان بی افتد.
مبادا در هجران من ناراحت باشید زیرا من آگاهانه قدم به این راه گذاشتم و طبق دستور پیامبر گونه امام عزیز برای جنگ با کفار عازم جبهه های حق علیه باطل شدم و به ندای هل من ناصر امام لبیک گفته و به دفاع از دین اسلام برخواستم پس مبادا در فراق من اشک بریزید که اینکار شما دشمنان را خوشحال می کند. سعی کنید آخرت را به این دنیای پوشالی نفروشید.
خاطره:
تمام اخلاق او خوب بود مثل این بود که آفریده شده بود برای شهادت، هیچ موقع بی احترامی او را ندیده بودم،دست فروشی می کرد می گفتم مگر چیزی احتیاج داری یا مشکلی برایت پیش آمده که میروی کار میکنی میگفت: نه من نمیخواهم برای شما خرج بتراشم، من خیلی دوست دارم که در امور مالی خانه به شما کمک کنم، شما خیلی کار میکنید و زحمت میکشید، به نماز و روزه خیلی پایبند بود، و سعی میکرد نماز و روزه اش سر موقع باشد و خیلی به من سفارش میکرد او را برای نماز صبح بیدار کنم و میگفت مرا بیدار نکنی شرمنده ای. (پدر شهید)
ثبت دیدگاه