اسدی فلاح، ولی الله: دوم اردیبهشت ۱۳۴۳ ، در روستای قورچاق علیا از توابع شهرستان ماه نشان به دنیا آمد. پدرش نبی الله و مادرش والیه نام داشت. بیسواد و شغل او نیز کشاورز بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم بهمن ۱۳۶۳، در سومار توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به سینه، سر و دست، شهید شد. مزار او در زادگاهش واقع است.
وصیتنامه: ندارد
خاطره:
وقتی فرزندم برای مرخصی به خانه آمده بود به صحرا رفته بود. وقتی برگشت دیدم با خود یک جفت کبک به خانه آورده، به او گفتم پسر عزیزم این کبکهایی را که به خانه آوردی گناه دارند، چرا آوارشون کردی، آهشون می گیردت، ببر بذار سر جاشون برگرد. برگشت گفت: مادر نگران نباش روزی که من نباشم این ها هم نیستند مرخصی اش تمام شد و رفت. متوجه حرفش نشدم. آخرین مرخصی اش بود و آخرین دیدار فرزندم…
چندماه گذشت یکی از روزها دیدم یکی از کبک ها جیغ می کشد و خود را به در و دیوار می کوبد با خودم گفتم خدایا! این حیوان چش شده آنقدر خود را به در و دیوار کوبید که جان داد. همان روز به ما زنگ زدند و خبر شهادت فرزندم را دادند، چند روز گذشت و جنازه فرزندم را آوردند و کبک دیگری بر جنازه فرزندم پر کشید و رفت، دیگر برنگشت. آن روز به حرف فرزندم رسیدم که گفت مادر وقتی من نباشم این ها هم نیستند. و امروز آنقدر بر فراق یوسفش اشک ریخته که چشمانش با زیبایی های دنیا بیگانه است و می گوید فرزندم عاشق کشورش و شهادت بود، عزیزترین و با ارزش ترین سرمایه خود را فدا کرد و مادر چشمان خود را فدای فرزندش کرد.(مادر شهید)
ثبت دیدگاه