شهید حمید حمدی در سال ۱۳۴۲ در یک خانواده مومن و مذهبی و زحمت کش پا به عرصه وجود نهاد. او پس از سپری کردن دوران کودکی وارد دبستان دکتر خانعلی گردید و دوره راهنمایی خود را در مدرسه راهنمایی شهید چمران (کوروش کبیر سابق) با موفقیت سپری نمود. آنگاه متوسطه را در دبیرستان شهید منتظری آغاز نمود. در همین دوران بود که جذب نهضت سوادآموزی زنجان شد.او عاشقانه در نهضت سوادآموزی زنجان فعالیت می‌کرد و هر آنچه که در توان داشت مضایقه نمی‌نمود. حمید فردی خوش برخورد و دوست داشتنی بود. بسیار ساده زندگی می‌کرد و ساده لباس می‌پوشید. بسیار گرم و صمیمی بود. در برخورد با اطرافیانش مهربان بود و با دیده احترام همه را می‌نگریست. اعتقاد دینی و ایمان مذهبیش بسیار محکم و قوی و اعمالش بی‌ریا و خالصانه برای رضای خدا بود. او دوستانش را از میان جوانان مذهبی و تحصیل کرده انتخاب می‌کرد و رفتار گرم و دلسوزانه ای با آنان داشت.
شهید حمید حمدی که شاهد پر پر شدن جوانان برومند ایران اسلامی بود دیگر بیش از این طاقت نیاورد و قبل از اینکه دوران متوسطه خود را به پایان برساند در بهمن ماه سال ۶۲ از طرف بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی راهی جبهه‌های حق علیه باطل گردید. آری این جوان دلباخته مدرسه علم و دانش را تعطیل نمود تا زیباترین حماسه را بیافریند.
آنجا که زمان از حرکت باز می‌ایستد و تاریخ به میزبانی عاشوراییان می‌رود تا یاد و خاطره این بزرگان حماسه ساز به فراموشی سپرده نشود. سرآن جام شهید بزرگوار حمید حمدی سرافراز و روسفید در سال ۶۲/۱۲/۷ در عملیات خیبر شهید و مفقود گردید و جنازه مطهرش پس از سال‌ها در تاریخ ۷۵/۳/۹ به آغوش خانواده برگشت و در گلزار شهدای پایین زنجان به خاک سپرده شد.
وصیت نامه
با سلام به پیشگاه ولی عصر (عج)، منجی عالم بشریت و امام خمینی کبیر که ملت ما را بالاخص مرا از منجلاب ضلالت و گمراه بیرون کشید. با درود بیکران به ملت شهیدپرور و شهدای اسلام از هابیل تا پیامبر اسلام و از آنجا تا به امروز و با سلام گرم به پدر و مادر بسیار عزیزم که چنین فرزندی در راه اسلام تربیت کردند و امانت خدا را به خدا سپردند. (انا لله و انا الیه راجعون)
خدایا! به من توفیق اطاعت و بندگی صحیح عنایت فرما و لطفی عطا کن تا از معصیتها، دوری کنم و نیتم را خالص گردان. خدایا! تو خود می دانی من همان بنده گنهکاری بودم که لطف و کرامت مرا به دانشگاه علم و معرفت، کشاندی که در آن جز معنویت مثبت در راه تو چیزی را نمی توان، گنجاند.
پدر و مادر عزیزم! شما شکر کنید که فرزندتان در راه اسلام قدم برداشته. اگر که خدا قبول کند. والدین من، خدا که بر دلها شاهد و آگاه است.
منظور من از اینکه به جبهه بیایم، فقط و فقط در درجه اول، مسئله اسلام بود که در این موقعیت حساس در خطر بود و در درجه دوم، چون من خیلی گناه کرده بودم و جایی جز اینجا نیافتم تا گناهانم پاک شود. بدین دو دلیل گفتم که باید در راه خدا قدم برداشت. و در ثانی، تا به حال حرف اسلام را می زدیم، یعنی عمل نمی کردیم، پس باید یکبار هم که شده دست به عمل زد.
پس ای خانواده من، بار دیگر می گویم: شکر خدا را به جای آورید که بهترین را، انتخاب کرده اید و به بهترین جا فرستادید. پس آگاه باشید که قصد من شهادت نیست، بلکه هدف، پیروزی اسلام [است] تا خواست خدا چه باشد. (اللهم وفقنا لما تحب و ترضی پس باید قبول کرد که مانده به لطف و نظر و منت خداوند متعال، پس اگر شهید شدم، بدانید که خواست خدا چنین بود، پس اگر لطف خدا شامل حال بنده روسیاه گردید، نگویید که قصد وی (حمید)، این بود بلکه کاملاً فرق می کند.
در پایان، ای پدر و مادر و برادرم از شما حلالیت می طلبم و به تمام خویشاوندان بگویید که حلال کنند تا اگر باشد، راحت بخوابم و خلاصه از همه حلالیت بخواهید.
از برادران عضو نهضت و دوستان و آشنایان، اگر حقی بر گردن من دارید، می بخشید و اگر من حقی داشته باشم من می گذرم. انشاءالله توفیق باشد، دیدارها در روز قیامت.
این وصیت نامه قبل از اعزام به خط مقدم نوشته شده است. تاریخ ۶۲/۱۲/۳
اللهم الرزقنا توفیق الشهادت فی سبیلک
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
امضاء حمید حمدی
خدایا! به من توفیق اطاعت و بندگی صحیح عنایت فرما و لطفی عطا کن تا از معصیتها، دوری کنم و نیتم را خالص گردان. خدایا! تو خود می دانی من همان بنده گنهکاری بودم که لطف و کرامت مرا به دانشگاه علم و معرفت، کشاندی که در آن جز معنویت مثبت در راه تو چیزی را نمی توان، گنجاند.
پدر و مادر عزیزم! شما شکر کنید که فرزندتان در راه اسلام قدم برداشته. اگر که خدا قبول کند. والدین من، خدا که بر دلها شاهد و آگاه است.
منظور من از اینکه به جبهه بیایم، فقط و فقط در درجه اول، مسئله اسلام بود که در این موقعیت حساس در خطر بود و در درجه دوم، چون من خیلی گناه کرده بودم و جایی جز اینجا نیافتم تا گناهانم پاک شود. بدین دو دلیل گفتم که باید در راه خدا قدم برداشت. و در ثانی، تا به حال حرف اسلام را می زدیم، یعنی عمل نمی کردیم، پس باید یکبار هم که شده دست به عمل زد.
پس ای خانواده من، بار دیگر می گویم: شکر خدا را به جای آورید که بهترین را، انتخاب کرده اید و به بهترین جا فرستادید. پس آگاه باشید که قصد من شهادت نیست، بلکه هدف، پیروزی اسلام [است] تا خواست خدا چه باشد. (اللهم وفقنا لما تحب و ترضی پس باید قبول کرد که مانده به لطف و نظر و منت خداوند متعال، پس اگر شهید شدم، بدانید که خواست خدا چنین بود، پس اگر لطف خدا شامل حال بنده روسیاه گردید، نگویید که قصد وی (حمید)، این بود بلکه کاملاً فرق می کند.
در پایان، ای پدر و مادر و برادرم از شما حلالیت می طلبم و به تمام خویشاوندان بگویید که حلال کنند تا اگر باشد، راحت بخوابم و خلاصه از همه حلالیت بخواهید.
از برادران عضو نهضت و دوستان و آشنایان، اگر حقی بر گردن من دارید، می بخشید و اگر من حقی داشته باشم من می گذرم. انشاءالله توفیق باشد، دیدارها در روز قیامت.
این وصیت نامه قبل از اعزام به خط مقدم نوشته شده است. تاریخ ۶۲/۱۲/۳
اللهم الرزقنا توفیق الشهادت فی سبیلک
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
امضاء حمید حمدی
ثبت دیدگاه